Կրկին գիշեր: Մտորումների մի շքերթ: Գիշերը այն ժամանակհատվածն է, երբ կարելի է մտածել ամենի մասին:

Մտածելով ավելի ես սուզվում գիշերվա խորության մեջ, ու զգում՝ գիշերն ամեն ինչ չափազանց է:Գիշերով ավելի հեշտ է մտածել ինչ-որ բանի մասին, որից վախենում ես առավոտյան:Գիշերվա գաղտնիքը իր անսհման մթության մեջ է:Ու հենց դա է, որ մարդուն տալիս է այդքան երկար մտածելու իրավունքը:Եվ ինչու՞ այդքանից հետո չսիրել գիշերը, նա տալիս է այն ինչ չի տալի և ոչ մի ժամանակահատված օրվա մեջ:

Գիշերն ամեն ինչ չափազանց է…

Եվ իրո՛ք, գիշերը՝ անսահման է, և առանց կանոների:Երևի այդ հանգամանքներից է ստացվում նրա չափազանցությունը: 

Միթե՞ հաճելի չէ՝ մտածել ինչքան սիրտդ ուզում է, իսկ առավոտյան՝ այդ ամենը անցյալ համարելով, ապրել այնպես` ինչպես առաջ էր:Յուրաքանչյուրը ոք ով չի ուզում ընդունել իր ներկան՝ այն անցյալ է համարում: Եվ  իվերջո ինչու՞ չանել այդպես,գուցե դա ՞ հիմա միակ   լուծումը:

Գիշերվա գաղտնիքը` իր մթության մեջ